"anlak" ne demek

• isim, ruh bilimi Zekâ
  

Anlama ve kavrama kapasitesi. Zekâ.

Kavrayış; anlayış; kavrama ve yargılama yetisi. Buna göre:

1. Karışık şeyleri, olayları çabuk kavrama, ve kolaylıkla onlara uyma yeteneği.

2. Bilmeye yönelen yeti ve yeteneklerin toplamı (algılama, kavrama, soyutlama, kavram kurma, genelleştirme, birleştirme, sonuç çıkarma, eleştirme, yargılama, çözümleme),

   1. (Duyuma karşıt olarak) Anlıkla eşanlamlı, kavramsal bilgi yetisi,

   2. (İçgüdüye karşıt olarak) Ereğe erişmek için araçlardan düşünerek, bilerek yararlanma; isteyerek etkin olma yetisi,

   3. Olayları ya da başkalarının düşüncelerini kolaylıkla kavrama yetisi.

3. Olanakları yakalama, kavrama, yeni ödevlere ve yeni durumlara kendini uydurma ve onlarda kolaylıkla yolunu bulma yeteneği ve becerisi (kılgılı anlak).

4. Bağlantıları kavrama, görüşler edinme yetisi; tinsel kavrama gücü; tinsel uyanıklık; çabuk düşünme ve yargılama yetisi (kuramsal anlak). // Anlağın en aşağıdan en yükseğe (-> öke) değin dereceleri vardır; anlak derecelerinin saptanması için testler uygulanır; belli sınırlarla hayvanlarda da anlağın bulunduğu kabul edilir.

(zooloji)

Anlama ve kavrama kapasitesi.

Öğrenme, araç geliştirme ve çevreye uyma olanağı sağlayan, bellek, istenç, yoğulum gibi bileşenlerden oluşan üst yeti.

İnsanın yaşadığı deneylerden soyutlama ve öğrenme yoluyla yeni durumlara uyma yeteneği.

1. At, eşek, tavuk, keklik gibi hayvanların yatıp yuvarlandıkları tozlu yer.

2. Açıklık, göz önü, karşı: Arkamda durma, anlağıma gel.

Soyutlama, öğrenme ve yeni durumlara uyma yeteneklerinin toplamı.